Η νεοσύστατη Καλλιτεχνική Ομάδα F.R.I.E.S.* δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2021 κατά τη διάρκεια της δεύτερης και μακροσκελούς καραντίνας για την καταπολέμηση του COVID-19. Την ομάδα απαρτίζουμε πέντε γυναίκες καλλιτέχνιδες από τα πεδία των Εικαστικών Τεχνών, των Παραστατικών Τεχνών και της Αρχιτεκτονικής.
Σε πείσμα του επιβεβλημένου περιορισμού και της ατομικής απομόνωσης της καραντίνας, αποφασίσαμε να συναντηθούμε στον ψηφιακό χώρο, να γνωριστούμε, να μοιραστούμε εμπειρίες και να ανταλλάξουμε γνώσεις, απόψεις και ιδέες, με απώτερο στόχο να εκφραστούμε καλλιτεχνικά μέσα από συλλογικές δημιουργικές δράσεις. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργήσαμε έναν ασφαλή και γόνιμο ψηφιακό χώρο συνάντησης, όπου μοιραζόμαστε αξίες όπως η αλληλεγγύη, η αυτομόρφωση, η υποστήριξη, η συμπερίληψη, η φιλία, η εμπιστοσύνη και η συντροφικότητα.
Παρόλο που η ομάδα έχει συναντηθεί δια ζώσης σε διάφορες περιπτώσεις (βιωματικά παιχνίδια, κοινωνικές συνευρέσεις, μελέτη χώρων δράσεων, κ.α.) η δράση μας και οι εβδομαδιαίες συναντήσεις μας εκτελούνται στον ψηφιακό χώρο. Αυτό, αφενός, μας έδωσε τη δυνατότητα να διατηρήσουμε την τακτικότητα των συναντήσεων μας στο ρευστό τοπίο των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, της ανασφάλειας στις επαφές και της μετακίνησης μελών στο εξωτερικό, και, αφετέρου, μας σύστησε σε ένα νέο μοντέλο διάρθρωσης καλλιτεχνικού έργου, μέσα στον κυβερνοχώρο, κάτι που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας τόσο της ομάδας, όσο και των παραγόμενων έργων μας. Ίσως, πλέον, ο κυβερνοχώρος να είναι μία σύγχρονη πλατεία. Ένα κομμάτι του σύγχρονου δημόσιου χώρου, και τα εργαλεία του μια νέα σύγχρονη δημόσια γλώσσα.
Η ομάδα F.R.I.E.S. γεννήθηκε επίσης σε μια περίοδο που το μαζικό φεμινιστικό κίνημα του #metoo της Ελλάδας είχε μόλις ξεκινήσει, γεγονός που ενδυνάμωσε ακόμα περισσότερο τη μεταξύ μας σχέση, καθώς και την ανάγκη ανάδειξης και καταπολέμησης των έμφυλων ανισοτήτων και μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία.
Στις συναντήσεις μας οργανώνουμε workshops, παρουσιάσεις και διαδικασίες αυτομόρφωσης και έρευνας αναφορικά με το γυναικείο ζήτημα, το πεδίο των παραβατικών συμπεριφορών, την μελέτη των έμφυλων στερεοτύπων της ετερομονοκανονικότητας, τη μελέτη του τραύματος, την ανάγκη για διαθεματικότητα, κ.α. Σε αυτό το πλαίσιο εμβάθυνσης προσκαλούμε ειδικούς/-'ες από τον χώρο της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, της νομικής επιστήμης και της ψυχικής υγείας και ταυτόχρονα θέσαμε τις βάσεις της μεθοδολογίας μας που είναι η συμπεριληπτική, διαθεματική, διεπιστημονική και διακαλλιτεχνική έρευνα και η αντίστοιχη καλλιτεχνική συνδημιουργία.
Μέσα από καλλιτεχνικές αλλά και εκπαιδευτικές δράσεις η Ομάδα μας επιθυμεί να αναδείξει τις πάγιες προβληματικές του πατριαρχικού συστήματος, να εγείρει προβληματισμούς και να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση σε ζητήματα που συνδέονται με τις παραπάνω προβληματικές, χρησιμοποιώντας μέσα και υλικά που έχουν τη δυνατότητα απήχησης σε κοινό ανεξαρτήτως χώρας, γλώσσας, τάξης και εκπαίδευσης. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πυρήνας, όπου νέα μέλη θα εισάγονται και θα εμπλουτίζουν την ομάδα, ενώ ταυτόχρονα στηρίζονται από αυτήν σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
*Το ακρωνύμιο του ονόματος «F.R.I.E.S.» παραπέμπει στις εξής πέντε θεμελιώδεις προϋποθέσεις της συναίνεσης: Freely given (οικειοθελώς δοσμένη), Reversible (αναστρέψιμη), Informed (ενημερωμένη), Enthusiastic (ενθουσιώδης), Specific (συγκεκριμένη).
τα projects μας
Δυο συμμετέχουσες της φεμινιστικής καλλιτεχνικής συλλογικότητας των F.R.I.E.S που στην προσωπική τους δουλειά ασχολούνται με την performance εμπνεύστηκαν και επηρεάστηκαν από τις συναντήσεις της ομάδας καθώς και από αυτά που η ομάδα συζήτα και δημιούργησαν δύο επιτελεστικά έργα. Η Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου κάλεσε τις συμμετέχουσες να γράψουν πάνω στο σώμα της ένα δικό της ποίημα που αναφέρεται στην αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας . Αντίστοιχα, η Χριστίνα Νίκο έκανε μια performance που επικαλείται τις παιδικές αναμνήσεις της για να εκφράσει ζητήματα έμφυλης καταπίεσης.
Οι συγκεκριμένες performance υλοποιήθηκαν στα πλαίσια του κοινωνικού ντοκιμαντέρ "we are the F.R.I.E.S." της Ιουλία Χαραλάμπους με θέμα τον φεμινισμό, την φεμινιστική τέχνη και τον καλλιτεχνικό φεμινιστικό ακτιβισμό.
Στυγμιότυπο από την συμμετοχική performance της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου. Διάρκεια: 15 λεπτά. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή, camera: Απόστολος Καρουλάς.
Στυγμιότυπο από την συμμετοχική performance της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου. Διάρκεια: 15 λεπτά. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή, camera: Απόστολος Καρουλάς.
Σ Ω Μ Α
Αυτό είναι ένα ΣΩΜΑ.
Μπορώ να το φωνάζω με ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ θέλω.
Μπορώ να του φοράω Ο,ΤΙ ΡΟΥΧΑ θέλω.
Μπορώ να το ΓΥΜΝΑΖΩ ΟΤΑΝ, ΟΠΩΣ και ΑΝ θέλω.
Μπορώ να το ΤΑΪΖΩ Ο,ΤΙ, ΟΤΑΝ και ΟΣΟ θέλω.
Μπορώ να το ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ, να το ΞΕΤΡΙΧΙΑΖΩ, να το ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΩ ΟΤΑΝ, ΟΠΩΣ και ΑΝ θέλω.
Μπορώ να το ΔΙΑΘΕΤΩ ΟΤΑΝ, ΟΠΩΣ και ΜΕ ΟΠΟΙ@ θέλω για την ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ των ερωτικών και σεξουαλικών αναγκών μας με την πλήρη ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΜΑΣ.
Μπορώ να το διαθέσω για ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΝ, ΟΠΟΤΕ και ΟΠΩΣ θέλω.
Μπορώ να το ΠΡΟΟΡΙΖΩ ΓΙΑ Ο,ΤΙ θέλω: για πιλότο, για μπεντατζού, για χορεύτρια, για δάσκαλο, για νεκροθάφτρια, για μάνα, για πατέρα, για εργένισσα,
για άγαμο, για εξωτικό πουλί...
Μπορώ να το ΚΑΝΩ Ο,ΤΙ θέλω και NO-BODY άλλο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πει ή να κάνει κάτι με αυτό χωρίς την ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΜΟΥ.
Αυτό το ΣΩΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.
Το ίδιο ισχύει και για την ΨΥΧΗ ΜΟΥ.
Για κάθε κακοποίηση ή δολοφονία ψυχής ή/και σώματος είμαστε συνυπεύθυν@
Ποίημα της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου που γράφτηκε από τις συμμετέχουσες πάνω στο σώμα της. 2022
Στυγμιότυπο από την συμμετοχική performance της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου. Διάρκεια: 15 λεπτά. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή, camera: Απόστολος Καρουλάς.
Στυγμιότυπο από την συμμετοχική performance της Βαλεντίνας Παρασκευαΐδου. Διάρκεια: 15 λεπτά. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή, camera: Απόστολος Καρουλάς.
Στυγμιότυπο επιτελεστικής δράσης της Χριστίνας Νίκο. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή δράσης: Απόστολος Καρουλάς.
Στυγμιότυπο επιτελεστικής δράσης της Χριστίνας Νίκο. Ιούνιος, 2022. Καταγραφή δράσης: Απόστολος Καρουλάς.
"Όρια" | 2022
Ένα άλλο ζήτημα που επηρέασε και απασχόλησε την ομάδα, απόρροια του κινήματος #metoo, ήταν αυτό των παραβιαστικών συμπεριφορών. Για το συγκεκριμένο ζήτημα χρειάστηκε να προσκληθούν ειδικοί (ψυχολόγος, δικηγόρος, κ.ά), προκειμένου να απαντήσουν σε προσωπικές απορίες αλλά και να καθοδηγήσουν σχετικά με την προστασία από τέτοιου είδους συμπεριφορές. Σε αυτό το πλαίσιο η ομάδα συναντήθηκε για πρώτη φορά δια ζώσης και έκανε ένα «βιωματικό εργαστήριο» σε σχέση με τα όρια, καθώς και έναν συνακόλουθο πειραματισμό: Αποφασίστηκε αρχικά το κάθε μέλος να επιλέξει πέντε λέξεις για το τι σημαίνει «όρια». Τις λέξεις αυτές τις απηύθυναν μεταξύ τους, τις διατύπωναν με τη σειρά ή απαντούσαν η μία στην άλλη χρησιμοποιώντας τες. Στη συνέχεια έγινε επιλογή ενός κειμένου και, καθώς η μία από αυτές το απήγγελλε, σε ορισμένα σημεία της απαγγελίας οι άλλες συμμετέχουσες με καθορισμένη σειρά φώναζαν μια λέξη από αυτές που επέλεξαν. Δύο από τις συμμετέχουσες επέλεξαν να δημιουργήσουν εμπνεόμενες αθροιστικά από την ενασχόληση με την λέξη όρια, η μία έγραψε ποίηση και η άλλη δημιούργησε ένα βίντεο χρησιμοποιώντας το ηχητικό από την ανάγνωση του κειμένου, όπου ακούγονται και οι φωνές των συμμετεχουσών.
Ενδεικτικά επιλέξαμε και δουλέψαμε με έννοιες όπως η αυτοφροντίδα [self-care] και τα όρια.
Ιουλία Χαραλάμπους, Video Performance, 2022, Διάρκεια: 2:31
(27/7/2021, 12.45 πμ)
Τώρα
Με μια κίνηση του δείκτη
Πάνω-κάτω
Σαν διαδοχικές αρνήσεις και καταφάσεις Βλέπουμε
Ως φιλοθεάμον κοινό
Να παρελαύνουν εικόνες από Δολοφονημένα ζώα
Χειροποίητα κοσμήματα
Εξαγγελίες υπουργών
Αισθητικές επεμβάσεις
Νεκρές γυναίκες
Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας
Άντρες αγκαλιά με βρέφη στη θάλασσα Συναυλίες
Δεξιώσεις
Συνθήματα σε τοίχους
Νεκρά παιδιά
Ηλιοβασιλέματα σε νησιά
Προσαγωγές βιαστών
Ουζερί-ταβέρνες
Παρασκήνια παραστάσεων
Πόδια στην άμμο
Χαροκαμμένες μάνες
Εξώφυλλα βιβλίων
Καμπάνιες πρόληψης
Βομβαρδισμένες πόλεις
Γλέντια επωνύμων
Πίτες στον φούρνο
Σκουπίδια στη φύση
Γυρίσματα ταινιών
Εικονογραφημένη ποίηση
Γυμνά σώματα που χορεύουν Αστυνομικούς να χτυπούν
Πλούσι@ να γελούν
Ανεμογεννήτριες
Μνημόσυνα
Κατάρες κι ευχολόγια
Πάνω-κάτω το δάχτυλο
Η αλήθεια
Προϊσταμένη που δεν δίνει ρεπό
Ανθρώπινα κι απάνθρωπα
Τα έλη της ζωής ημών
Πάνω-κάτω το δάχτυλο
Και εν ανθρώποις αδικία
Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου, Ποίηση, Όρια, 2021
Ο καλλιτεχνικός πειραματισμός αναφορικά με την λέξη «όρια» αντλεί έμπνευση, εργαλεία και μεθόδους από το Θέατρο της Επινόησης (devised theater) και της Επιτελεστικής Γραφής (Performative writing) Η κάθε συμμετέχουσα διάλεξε πέντε λέξεις που για αυτήν σήμαινε όριο. Πρώτα, μοιράστηκε η κάθε συμμετέχουσα τις λέξεις στις άλλες, μετά έγινε ανταλλαγή των λέξεων-έλεγε η μια, μια λέξη και απαντούσε η άλλη με μια άλλη, δικιά της λέξη, από αυτές που είχε διαλέξει. Στην συνέχεια διαβάστηκε ένα κείμενο και ανα σημεία που είχαν προηγουμένως διαλέξει η κάθε μια φώναζαν μια λέξει της επιλογής τους. Ενδεικτικά κάποιες λέξεις που επέλεξαν οι συμμετέχουσες είναι: αστυνομεύομαι, γραμμή, αντίληψη, λαμπαδιάζομαι, αποδοχή, παραδοχή, όχι, γραμμή, περιορισμοί, επίπτωση, επίγνωση, σεβασμός, στερεότυπα, δύναμη, προστασία, κανόνες κ.α.
Στιγμιότυπα από συλλογικό καλλιτεχνικό πειραματισμό. Video. "Όρια". Διάρκεια 2:39
Στιγμιότυπα από συλλογικό καλλιτεχνικό πειραματισμό. "Όρια". Video. Διάρκεια 0:49
Στην δια ζώσης συνάντηση στο ιατρείο της Κ. Χαριζάνη Μ. οι ομάδα υλοποίησε ένα βιωματικό εργαστήριο σε σχέση με τα όρια, πως οι γυναίκες βάζουμε όρια, πως τα επικοινωνούμε, πως αισθάνονται οι γυναίκες όταν αυτά τα όρια παραβιάζονται. Στιγμιότυπα από τη σωματική άσκηση για τα προσωπικά όρια.
Στιγμιότυπα από το βιωματικό εργαστήριο. Άσκηση για τα προσωπικά όρια. Video. Διάρκεια 1:12
"Αυτοφροντίδα"| 2021
Έπειτα από σειρά συζητήσεων παρατηρήσαμε πως ένα βασικό ζήτημα που μας αφορά σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο είναι αυτό της αυτοφροντίδας.
Μέσω καλλιτεχνικών πειραματισμών η κάθε μια από εμάς προσπάθησε να ανακαλύψει «τι σημαίνει για αυτήν η αυτοφροντίδα».
Οι συμμετέχουσες οπτικοποιήσαν η κάθε μια με τον δικό της μοναδικό τρόπο την αυτοφροντίδα.
Παρατηρήσαμε πως για μας αυτοφροντίδα είναι οι συναντήσεις μας μέσα στις οποίες φροντίζουμε τις εαυτές μας.
Καλλιτεχνικός πειραματισμός της Βλάχμπεη Κατερίνας, ψηφιακή απεικόνιση αρχιτεκτονικού χώρου αυτοφροντίδας, 2021
Καλλιτεχνικός πειραματισμός της Δήμητρας Χαριζάνη, απόσπασμα από νανούρισμα. "Νάνι Νάνι" 2021
Καλλιτεχνικός πειραματισμός της Παρασκευαΐδου Β. Video με κάμερα κινητού 2021. Διάρκεια 1:20.
Καλλιτεχνικός πειραματισμός της Νίκο Χ., Μεικτές τεχνικές, Διαστάσεις μεταβλητές, 2021. Φωτογραφία: Απόστολος Καρουλάς.
Καλλιτεχνικός πειραματισμός της Χαραλάμπους Ι., Performance για κάμερα, 2021
Τέχνη της / στην καθημερηνότητα | 2021 -
Δημιουργία μασκών και φωτογράφιση
Όπως διαπιστώθηκε μέσα από τις συναντήσεις-συζητήσεις, ο χρόνος των γυναικών περιορίζεται σημαντικά εξαιτίας των διάφορων υποχρεώσεων τόσο των επαγγελματικών όσο, κυρίως, και των “οικιακών”. Οι συμμετέχουσες αποφάσισαν να δημιουργήσουν “μάσκες” (που παραπέμπουν σε μασκαράτες) με αντικείμενα και υλικά που φέρουν στην καθημερινότητά τους και που εκφράζουν την έμφυλη καταπίεση τους. Οι συμμετέχουσες δημιούργησαν η καθεμία τη δική της μάσκα και φωτογραφήθηκαν με αυτή αναδεικνύοντας την πραγματικότητά τους.
Η μασκαράτα, όπως την εισηγείται κατά κύριο λόγο ο Λακάν, μπορεί να εκλάβει πολλαπλά νοήματα, Κατά βάση αποτελεί μια συμπεριφορά ή, ακόμη και, μια ολόκληρη “ταυτότητα” που επιλέγει η γυναίκα (χωρίς, όμως, απαραίτητα να αφορά μόνο τη γυναίκα) να “φορέσει” σαν μάσκα, προκειμένου να επιτελέσει έναν συγκεκριμένο ρόλο, με χαρακτηριστικά που ταιριάζουν στο φύλο της, αποκρύπτοντας ταυτόχρονα άλλα χαρακτηριστικά που γνωρίζει ότι δεν θα ήταν αποδεκτά ή αρεστά από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο κάθε φορά απευθύνεται. Χαρακτηριστικό, καθημερινό, παράδειγμα αποτελεί η εργασία και ο λόγος επιλογής συγκεκριμένης ενδυμασίας ή συμπεριφοράς. Αναλυτικά για τον όρο και το πώς σχετίζεται με τη γυναικεία ταυτότητα, βλ. Butler, Αναταραχή Φύλου, σσ. 76-81.
Δημιουργία μασκών μέσα από αντικείμενα της καθημερινότητας των γυναικών.
Συγκεκριμένα αξιοποιούνται «οικιακά» αντικείμενα.
Φωτογράφιση μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας επικοινωνίας, Zoom, Μάϊος, 2021.
Παροχές | αι2 | 2021 -
ΠΑΡΟΧΕΣ | αι2
- Επάγγελμα;
- Οικιακά.
- Μισθός;
- Τι εννοείτε «μισθός»;
- Μισθός. Αποδοχές. Πόσα παίρνετε. Πώς το λένε;
- Δεν παίρνω μισθό. Γράψτε «μηδέν». Ή «παύλα». Τίποτα.
Η απλήρωτη οικιακή εργασία είναι ένα από εκείνα τα φαινόμενα που, ανεξάρτητα σε ποιο μέρος του πλανήτη έχεις γεννηθεί, έχεις ανατραφεί και ζεις, δε γίνεται να μην σε αφορά. Είναι κάτι σαν το μάζεμα των σκουπιδιών από την άκρη του δρόμου. Αν δεν το κάνεις εσύ, τότε κάποιος άλλος, σχεδόν απαρατήρητα, το κάνει για σένα, ώστε να μπορέσεις ξέγνοιαστος/η να πας στη δουλειά σου.
Ή μάλλον «κάποια» άλλη. Διότι, μεταξύ μας, στον παραπάνω διάλογο υπάρχει μία γυναικεία φωνή, και όλοι/ες ξέρουμε ποιο ρόλο έχει.
Η απλήρωτη οικιακή εργασία περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων: από την ανατροφή των παιδιών μέχρι τη φροντίδα και περίθαλψη των ασθενών της οικογένειας˙ από την καθημερινή συντήρηση του νοικοκυριού μέχρι το πακετάρισμα των αναγκαίων για τις διακοπές˙ από τη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας της οικογένειας μέχρι την έμπρακτη και ανιδιοτελή υποστήριξη των μελών της σε περιόδους κρίσης.
Η ανάληψη αυτής της ευθύνης από τις γυναίκες, σχεδόν ως βιολογικό πεπρωμένο, δεν ήταν πάντα αποτέλεσμα μιας οργανικής ανάθεσης ευθυνών ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας. Ήταν αποτέλεσμα της επιτακτικής ανάγκης για αύξηση του ανδρικού εργατικού δυναμικού, γύρω στον 15ο αιώνα, μετά τη λήξη της δουλοπαροικίας και κατά τα πρώτα χρόνια της καθιέρωσης του καπιταλιστικού μοντέλου. Φτάνουμε, έτσι, στο 2021 στην Ελλάδα, μια χώρα φαινομενικά απαλλαγμένη από ανισότητες, που θέλει τις γυναίκες να αφιερώνουν σχεδόν
5 ώρες/ημέρα σε απλήρωτη οικιακή εργασία, ενώ τους άνδρες μόλις 1,5 ώρες/ημέρα.
Έχουν γίνει κατά καιρούς μεγάλοι αγώνες για την αναγνώριση της αξίας της απλήρωτης οικιακής εργασίας, με ισχυρή την παρουσία των Ιταλίδων γυναικών στις αρχές της δεκαετίας του ’70 μαζί με προτάγματα σχετικά με τα διαζύγια, την αντισύλληψη και τον έμφυλο εργασιακό αποκλεισμό.
Δεν είναι τυχαίο που σήμερα, σε μία ακόμη περίοδο κοινωνικοπολιτικής, οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, τα ζητήματα της έμφυλης καταπίεσης και βίας έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Το 2021 η ισότητα και η ισονομία παραμένει μία ουτοπία στην οποία πολλοί/ες θέλουν να πιστεύουν ότι ζούμε μειώνοντας την ανάγκη για φεμινιστική δράση. Είναι, όμως, άλλη μία χρονιά κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με το σκληρό πατριαρχικό πρόσωπο της παγκόσμιας και παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, που στερεί το δικαίωμα στις νόμιμες και ασφαλείς εκτρώσεις, στην οδήγηση και στην έξοδο από τη χώρα χωρίς συνοδό, που φυλακίζει γυναίκες καλλιτέχνιδες λόγω απεικόνισης του αιδοίου, που υποχρεώνει στη συνεπιμέλεια των παιδιών ανεξαρτήτως των συνθηκών, που ανέχεται παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές με μηδαμινή θεσμική υποστήριξη στα θύματα και που δεν αναγνωρίζει την αξία των αναρίθμητων ωρών που ξοδεύουν οι γυναίκες ανά τον κόσμο, ώστε όλοι και όλες να μπορούν, ήρεμοι και ήρεμες, να πάνε στη δουλειά τους συνεχίζοντας τις πλουτοπαραγωγικές δραστηριότητες που διαιωνίζουν την κοινωνική πραγματικότητα όπως την ξέρουμε. Η αξία της οικιακής εργασίας χωρίς μισθό, χωρίς ρεπό, χωρίς απεργία, χωρίς μπόνους, χωρίς σύνταξη, χωρίς καν αναρρωτικές άδειες δεν αναγνωρίζεται. Μηδέν. Παύλα. Τίποτα.
Φωτογραφία από την επιτελεστική δράση ΠΑΡΟΧΕΣ αι Ι 2, για την απλήρωτη οικιακή εργασία. Φωτογράφιση μέσω ψηφιακής πλατφόρμας επικοινωνίας, Zoom. Μάρτιος 2021
Στιγμιότυπα από τον συλλογικό καλλιτεχνικό πειραματισμό από την επιτελεστική δράση "ΠΑΡΟΧΕΣ αι Ι 2". Video. Διάρκεια 14:56
Ένα ζήτημα που προβλημάτισε και συζητήθηκε εκτενώς στις αρχές των συναντήσεων της ομάδας ήταν το ζήτημα τις γυναικείας επιτέλεσης. Η κάθε συμμετέχουσα κατέθεσε μια οπτικοακουστική απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι γυναικεία επιτέλεση για εσένα;» και το συνόδευσε με μια σύντομη σκέψη/ τοποθέτηση.
Συλλογικός καλλιτεχνικός πειραματισμός, "Γυναικεία επιτέλεση". Video Διάρκεια 4:41